موانع تمرکز

موانع تمرکز

در کنار تمرینات تجسمی و تمرکزی، برای پاک سازی کانال های انتقال انرژی و مراکز انرژی روانی، که در  ساختار بدن � روان واقع شده اند، تمرینات خاصی طرح ریزی شده اند. موقعی که شما به تمرکز می نشینید، قوای ذهنی در یک نقطه با هم جمع می شوند. آشفتگی روان کاهش می یابد، و بدن پرانیک و هاله ای در یک مسیر قرار می گیرند، و هماهنگ می شوند. موقعی که این هماهنگی رخ می دهد، شما قادر هستید تجربه یبیرون را قطع کرده، و به درون خود توجه کنید، و به سرعت وارد مرحله ی مراقبه شده، کل ارتباط های حسی با خارج را قطع کنید. آن گاه در حالت مراقبه استوار باقی بمانید. در این موقع ممکن است موانع زیادی پیدا شوند، و جریان حرکت را در مراقبه متوقف کنند. به عبارت دیگر در این حالت موانع زیادی وجود پیدا می کنند. که عبارتند از تخیلات، بیداری نیروی کندالینی، شهوت و امور مربوط به آن، بیماری و از این قبیل ... که موانع درون ذهنی می باشند. علاوه بر آن موانعی نیز وجود دارند که بیرون ذهنی هستند: مانند مشکلات اجتماعی، ناهماهنگی های شخص با خویشتن و محیط، نامناسبی رژیم غذایی و ... .

تخیلات

تخیلات اولین دسته ی این موانع هستند که در حین انجام مراقبه ظاهر می شوند، و به شکل انواع تصورات حتی اشکال وقایع رویت می گردند. گاه مشاهده می شود که اموری از عالم دیگر به سوی انسان می آیند. پندارها در اشکال حیوانات، حتی حیوانات ترسناک، تجلی می یابند. شبح، دیو و احساس فشارهای روحی و جسمی ناشی از حمله ی اشباح. اگر شما در مواقع بروز چنین حالاتی قادر باشید که پابرجا باقی بمانید، مراقبه ی شما توسعه می یابد، و بدون مانع می گردد. در بسیاری از متون اسطوره ای، و شرح حال مقدسین و رهروان روحی، به مطالبی برخورد می کنیم که گویای برخورد با این گونه پندارها است. موقعی که حضرت مسیح سرگرم انجام مراسم چله نشینی در بیابان به سر می برد. پندارهای زیادی به سوی او می آیند. بودا قبل از روشن شدگی، در ایامی که زیر درخت معرفت نشسته بود، چنین پندارهایی را تجربه کرد.

بیداری کندالینی

گاه ممکن است در حین مراقبه نیروی کندالینی بیدار شود و مشکل ایجاد کند. بعضی از درجات بیداری کندالینی مانع مراقبه می شوند. معمولاً مراقبه روی چاکراها است. تمرین ها روی مراکزی هستند که از آغاز، بدون اتفاق ناگوار، نیروی کندالینی را به سوی ساهاسرارا سوق می دهند، مگر آن که نیروی کندالینی خود از مسیر سوشومنا حرکت کند. انرژی کندالینی رخنه در چاکرا و مراقبه را شروع می کند. اگر تجربه ی کندالینی در این زمان شدید شود، شما به گرو وراهنمای با تجربه ای نیاز دارید، که از توصیه و راهنمایی های مفید او، در برخورد با محیط، برای صعود به ساهاسرارا، برخوردار شوید.

شهوت

مانع دیگری که بر سر راه مراقبه قرار می گیرد، شهوت است. همراه با مراقبه احساس های شهوی توسعه می یابند. امکان برانگیخته شدن این احساسات در حالت عادی هم وجود دارد، اما در هنگام مراقبه این اتفاق خیلی سریع صورت می گیرد. اگر با توسعه ی مراقبه چنین حالتی اتفاق افتاد، سبب مهار ذهن می شود، و مراقبه نیز سبب تصفیه ی تصفیه ی پراناها و چاکراها می گردد. این تصفیه ی عملکرد حوزه ی جنسی را افزایش می دهد. در چنین حالتی، که حوزه ی انرژی افزایش می یابد، نیز وجود راهنمای باتجربه برای هدایت نیرو ضروری است.

برخورد با بیماری

مانع مشکل زای دیگری که در راه مراقبه قرار می گیرد، برخوردهای بیمارگونه است، که اغلب ناشی از ناپاکی اندام های پایینی بدن است. معمولاً با معکوس نمودن اعمال حیاتی، راجا گونا مسلط می شود. به عبارت دیگر حرکات ناشی از تمایلات شهوی به فضایل اخلاقی مبدل می شوند.

در میان تمرین مراقبه، جریان تصفیه ی فیزیکی اگرچه سریع اتفاق می افتد، اما با همان سرعت، عناصر ناسالم بدن، تاحدودی دفع می شوند. این حالت ممکن است به سبب آمادگی بیماری نهفته و پنهان صورت پذیرد. هرگاه در این گونه حالات بیماری نمایان شود، نباید ناراحت شوید، چون بروز بیماری نتیجه ی جریان تمرین ها است. در ادامه ی مراقبه این بیماری ها خود به خود مرتفع می شوند. بنابراین نباید تمرین را به این علت قطع کرد. اما مصرف دارو با ادامه ی تمرکز و مراقبه، که در جهت پاکسازی بدن صورت می گیرد، باید قطع شود. باید فقط به رژیم غذایی اکتفا گردد، آن هم رژیم غذایی کاملاً ساده، مانند شیر و میوه، نه رژیم غذایی سنگین و دیر هضم.

شتاب در عمل

تمرین مراقبه، برای شما، نباید بیرون از حد توان و جذابیت باشد. ممکن است بخواهید، برای رسیدن به مراحل عالی مراقبه، شتاب در عمل را پیشه کنید، اما حرکت بیرون از حدود توانایی جایز نیست. ثابت نگاه داشتن ذهن در مراقبه و رسیدن به حد مهارت و تخصص یک امر ساده نیست. رسیدن به حالت مستلزم کوشش و صرف وقت است. ممکن است پیشرفتی در خود احساس نکنید، و تمرین شما به خوبی پیشرفت نکند، و به این سبب ناراحت شوید. حتی ممکن است به انجام تمرین خود و اثرات مراقبه شک نمایید. و گاه به حالتی برسید، و از خود بخودی را تجربه کنید و گمان نمایید که به سامادهی رسیده اید. این نوسانات که در حین مراقبه رخ می دهد، امور امیدوار کننده ای نیستند. شما باید بی اعتنا به همه  آن ها، و به طور منظم و ثابت، تمرینات خود ادامه دهید تا پیشرفت تدریجی حاصل گردد. موقعی که پیشرفت در حالت مراقبه آغاز می گردد، حساسیت فوق العاده ای نیز ایجاد می شود. حتی شما صدای فروافتادن قطره ی آب را احساس می کنید. شما ذهناً می توانید انواع صداها و بوها را که در حالت عادی نمی توانید از آن ها آگاهی یابید، احساس نمایید، که خود نوعی مانع هستند و در تداوم تمرین از بین می روند.

تمرین زیاد

کثرت تمرین نیز خود مانعی است. هنگامی که بیهوده از تمرینی به تمرین دیگر می پردازید، خطر ضایع کردن انرژی ارزشمند وجود دارد. شما باید تمرینی را که انتخاب می کنید، به پایان برسانید. قبل از انجام کامل یک تمرین، نباید تمرین بعدی را شروع کنید. به اصطلاح از این شاخه به آن شاخه پرش نکنید. بهتر است که در آن حالت تمرین باقی بمانید تا آن را کامل نمایید. اگر شما اندکی از این تمرین و کمی از آن تمرین را انجام دهید، هرگز به مراقبه ی واقعی نخواهید رسید. انجام تمرینات متنوع و جدید ممکن است برای شما عملی و مقدور باشد، اما در این صورت به پایان کار رسیده اید. عمل شما مانند عمل کسی است که چاه یکصد متری را حفر کند اما به آب نرسد. با این که نقطه ای را بکنید و بعد دست بکشید و به حفر نقطه ی دیگر بپردازید. پس نباید فراموش کنید که ماندن در حالت ثابت و تلاش برای پیشرفت به عمق، شما را به نتیجه سودمند می رساند.

افراط در وابستگی های اجتماعی

این نیز مانع دیگری است برای تمرین مراقبه. اگر شما تصمیم جدی برای عمیق کردن مراقبه دارید، باید نیازهای اجتماعی خود را کاهش دهید، زیرا وابستگی های مختلف اجتماعی در ذهن شکاف ایجاد می کنند. صحبت زیاد ذهن را ضایع می نماید. تفریحات ساختگی و از خود بی خود شدن به وسیله ی مستی راه مراقبه را مسدود می کند.

بی نظمی در امور

بی نظمی در امور روزانه و تمرین ها موانع بزرگ مراقبه محسوب می شوند. رفع این مشکل هم برای اکثر دست اندرکاران کار سختی است و نمی توانند به سادگی در نظم بخشیدن به تمرین توفیق به دست آورند. قانون تمرکز می گوید که ذهن و بدن باید متعادل و در نظم استوار باشد. نامنمی نامتعادلی را به وجود می آورد و باعث سستی می گردد. ایجاد نظم در کار غذا خوردن و خوابیدن مهم است. زمان مراقبه باید از نظم خودش برخوردار باشد. موقعی که شما مشغول انجام تمرینات روحی و مراقبه ی شدید هستید سعی کنید مراقبه را با نظم دنبال کنید و از ان مسیر منحرف نشوید. داشتن زندگی منظم و تمرینات مستمر برای پیشرفت امور روحی و توسعه ی تمرکز لازم است.

عدم تعادل در داشتن رژیم غذایی

عدم تعادل در داشتن رژیم غذایی مانع مراقبه است. سیستم گوارشی بسیار ظریف است. زمانی که در حالت عمیق هوشیاری هستیم این حساسیت و نیرومندی گوارشی را احساس می کنیم. اما نباید فراموش کرد که این نیرو و این حساسیت، با پیشرفت مراقبه دچار ضعف گردد. از این رو در هنگام تمرینات مراقبه باید مراقبه پرخوری و گرسنگی بود. در این زمان استفاده از رژیم غذایی ساتویک توصیه می شود. رژیم ساتویک سیستم گوارشی را تصفیه می کند و به ایجاد تعادل جسم و روان کمک می نماید. صورتی از غذاها که برای سیستم گوارش، کمتر ایجاد زحمت می کند تهیه کنید تا مهار کنترل خود را به دست آورید. بدیهی است پس از اخذ نتیجه، شما برای خوردن هر چیز که تمایل پیدا کنید آمادگی دارید.

تنش و اضطراب

با وجود تنش و اضطراب رسیدن به تمرکز محال است. باید از قید تنش ها رها شد. در حقیقت تمرکز در ذهن ایجاد می شود که از تنش ها رها شده باشد. بنابراین باید سعی کنید که ذهن وانهاده شود. بعد از تمرین های سکوت ذهن و ایجاد آرامش و رهایی از تنش می توانید تمرینات تمرکز را شروع کنید و آن را ادامه دهید. وانهادگی و تمرکز دو امر به هم پیوسته اند شما نمی توانید تنها قسمتی از بدن را وانهاده کنید، مگر آن که ذهن را روی آن قسمت کانونی کنید. زمانی روی ذهن و مغز می توانید خیره شوید که کاملاً وانهاده شده باشند. سخت کردن یا کوشش برای جمع حواس یک ذهن نامساعد مانند تابیدن دوباره ی نخی است که سخت تابیده شده استو در چنین حالتی به جای رسیدن به تمرکز، کوشش و تلاش شما به خورد کردن قالب ذهن منجر خواهد شد. بنابراین تمرکز باید در یک سیستم پیشرفته توسعه یابد. شما نباید در موقعی که تنش دارید، یا خسته هستید، برای مراقبه و تمرکز به خود فشار آورید.

عصب و عضله ی تنش دار و متشنج را با تمرکز کاری نیست. حالت تمرکز و مراقبه در بدنی که حساس و متلاطم است پدید نمی آید. افراد پریشان حال نمی توانند موقعیتی داشته باشند. بعضی افراد که احساس سختی بین دو ابرو و یا نقطه ی مقابل آن، در پشت سر، می کنند، تصور می نمایند که در حالت مراقبه قرار گرفته اند. در حالی که چنین نیست آن ها با سردرد یا رنج دیگری آشنا می شوند. توجه بدون تنش آرامش ایجاد می کند. از این رو تمرکز باید بدون کمترین زحمت، و بدون تنش انجام شود تا کنترل ذهن حاصل آید. در تمرینات آرامش دهنده، اجتناب از هرگونه اشفتگی و تشنج ضروری است. اگر آرزوی موفقیت دارید، باید به این نکات اصلی که موانع مراقبه شناخته شده اند، توجه خاص داشته باشید. اگر هم تمایلی به اکمال مراقبه نداشته باشید، باز هم از تمرینات مختصر بدون مانع سود خواهید برد. مراقبه، اعصاب را آرام می کند، ذهن را پاک می کند. سلامت را افزایش می دهد. مراقبه منبع حیات است و بینش جدیدی از زندگی به شما عطا خواهد کرد.